Ένα βήμα πριν τη σαπίλα

Πας στη λαϊκή αγορά πρωί πρωί και βλέπεις στους πάγκους παρατεταγμένα τα καλύτερα φρούτα και λαχανικά… Σου προσφέρονται στοιχισμένα και γυαλισμένα λες και παρακολουθείς εντυπωσιακή παρέλαση κάποιου καθεστωτικού κράτους. Το οπτικό σου πεδίο είναι πλημμυρισμένο από σχεδόν πειθαρχημένο φρέσκο εμπόρευμα… Όσο νωρίτερα κάνεις τα ψώνια σου, τόσο περισσότερα θα ξοδέψεις. Εις γνώση σου…

Γράφει ο Σταύρος Αλευρογιάννης

Όταν το πορτοφόλι σου είναι ελαφρύ, δεν θα βάλεις ξυπνητήρι και θα πας στη λαική με το πάσο σου. Θα πας με τον ήλιο ψηλά και γνωρίζοντας ότι η «παρέλαση» που θα δεις είναι στην καλύτερη μαθητική. Δεν αποκλείεται τα αγαθά να είναι διαθέσιμα σαν σε σκόρπια διαδήλωση… Τότε είναι που θα παίξουν μπάλα τα χρυσά και τα κόκκινα ξεχασμένα κέρματα που κουβαλάς για μέρες στην καβάτζα σου. Το ό,τι πληρώνεις, παίρνεις είναι το μότο σου αλλά αυτή τη φορά από την άλλη του πλευρά…

Το μεγάλο οικονομικό ζόρι που τραβάει ο Έλληνας λοιπόν, τον έχει αναγκάσει να πηγαίνει προς μεσημέρι στην λαϊκή και ας επιστρέψει με σακούλες του γεμάτες με β' διαλογής. Μην έχοντας άλλη επιλογή, ικανοποιεί την πείνα του, βιοπορίζεται, με χαμηλό κόστος. Ζει με χαμηλό κόστος και χαμηλή ποιότητα…

Τι συμβαίνει όμως, με μια άλλη του ανάγκη; Με ένα κυρίως αντρικό πάθος που όσο κι αν δυσκολέψουν οι οικονομικές απολαβές θα αποτελεί το όπιό του; Το ποδόσφαιρο; Για ποίο λόγο ενώ το ελληνικό πρωτάθλημα θυμίζει πάγκο λαϊκής λίγο πριν το ξεπούλημα, οι τιμές των εισιτηρίων είναι… χαράματος;

Το προϊόν δεν είναι καν μαϊντανός και όσοι διαχειρίζονται τις ομάδες το πουλάνε σε τιμή ανανά…

Τα αξημέρωτα μάλιστα…

Και πριν προλάβεις να νιώσεις ο χαζός της υπόθεσης έρχονται και οι άλλες σφαλιάρες. Για ποιά ακριβώς γήπεδα να πληρώσεις τόσα; Για ποιες ποδοσφαιρικές συνθήκες; Οι άλλοι στην Ισπανία τρώνε πρόστιμο γιατί δεν έχουν συμπληρωμένο το 75% της κερκίδας που βλέπει η τηλεοπτική κάμερα και συ εδώ φίλαθλε-οπαδέ-εξαρτημένε, τρώγε τα σ' ένα στάδιο πριν την σαπίλα, προκειμένου να δεις την ομαδάρα σου…