Με τον θάνατο του Κώστα Μητσοτάκη βλέπουμε όλο τον πολιτικό και τον απλό κόσμο να υμνεί το ήθος και την πορεία του πρώην πρωθυπουργού. Η ταμπέλα «γκαντέμης» που τον ακολουθούσε για πάνω από 20 χρόνια, αποτελεί παρελθόν. Καλή χώνεψη.
Γιατί, όμως, χαρακτηρίζαμε «γκαντέμη» τον Μητσοτάκη; Είναι ξεκάθαρο. Επειδή θέλαμε κάπου να δικαιολογήσουμε την μαλακία μας, που δεν τον πιστεύαμε όταν μας τα έλεγε. Δεν του δώσαμε ως λαός το δικαίωμα να κυβερνήσει όσο θα έπρεπε για να αποφύγουμε το σημερινό χάλι που ζούμε σε οικονομικό επίπεδο. Όλα τα έλεγε ο Μητσοτάκης, είχε και τις λύσεις. Εμείς, όμως, του γυρίσαμε την πλάτη και επειδή βλέπαμε στη συνέχεια τις κουβέντες του να γίνονται πράξη, τον βγάλαμε «γκαντέμη». ΤΟΣΟ ΜΑΛΑΚΕΣ, ήμαστε.
Ο Μητσοτάκης, λοιπόν, εκτός ότι είναι από τους ελάχιστους πολιτικούς που δικαιώθηκαν εν ζωή, μόνο γκαντέμης ΔΕΝ ήταν. Μπορεί να τον έτρεξαν άσχημα οι Γερμανοί στην κατοχή, αλλά στη συνέχεια που την γλίτωσε έκανε τα παιδιά του, την οικογένειά του, είδε μέχρι και δισέγγονα, γύρισε όλο τον κόσμο, ενώ έζησε και τον μεγάλο έρωτα με την Μαρίκα. Ήταν το μόνο που του στέρησε αυτή η ζωή, όταν την έχασε πριν από πέντε χρόνια. Δεν άντεξε άλλο μακριά της...
Καμία σχέση με «γκαντέμη» λοιπόν, ο Μητσοτάκης. Αυτός καθόρισε την τύχη του, όπως και την τύχη των παιδιών του. Και τώρα ειδικά, του Κυριάκου, που προβάλει σαν μια δεύτερη ευκαιρία για όλους μας... Αλλά επειδή ποτέ δεν πάψαμε να κυνηγάμε την γκαντεμιά, όλα είναι πιθανά. Να «ακουμπήσουμε» πάλι σε... λαοπλάνο, όπως τότε με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Δεν βάζουμε μυαλό. Γκαντέμηδες από κούνια, οι Έλληνες.
Και να σου πω και κάτι; Εμείς έπρεπε να πληρώσουμε την κηδεία του Μητσοτάκη. Ο ορισμός της δημοσίας δαπάνης. Δεν βάζουμε μυαλό, όσα κι αν χρωστάμε.
Δείτε τις ...γκαντεμιές του Μητσοτάκη:
Ο Φυλαρούχας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Κάνε σχόλιο