Πανηγυρίζουμε γιατί... δεν χάσαμε!

Σπατάλησε ένα ολόκληρο ημίχρονο ο Σκίμπε

Παίζαμε με την Βοσνία το  κρισιμότερο παιχνίδι  μέσα στην έδρα μας για να διατηρήσουμε σοβαρές ελπίδες πρόκρισης για την τελική φάση του παγκοσμίου κυπέλλου στη Ρωσία το 2018. Και χάναμε 1-0 από το πρώτο μισάωρο μέχρι το 95΄!!! που ο αριστερός μπάκ  Γιώργος Τζαβέλλας έριξε  το φαρμακερό αριστερό κεραυνό του, σκόρπισε την κατήφεια στους Βόσνιους και έκανε τους Έλληνες να πανηγυρίζουν που δεν έχασαν.

Του: Αντώνη Αντωνόπουλου

Αναρωτήθηκα φεύγοντας από το γήπεδο αν θα έπρεπε να πανηγυρίζω που δεν έχασα.

Γιατί δεν διάβασα καμία κριτική για τον κ. Σκίμπε,  μα καμία;

Γιατί άραγε;

Να μας πει ο Γερμανός εκλέκτορας της Εθνικής μας ομάδας...

1) Τι είδους προετοιμασία έκανε στην Εθνική ομάδα από πλευράς ψυχολογίας  για ένα τόσο καθοριστικό ματς; Γιατί η εθνική μας ομάδα μπήκε στο γήπεδο και δεν σου έδωσε τουλάχιστον για τα πρώτα 45΄την εντύπωση ότι παίζει ένα παιχνίδι στην έδρα της που το θέλει τόσο πολύ για να
διατηρήσει σοβαρές ελπίδες πρόκρισης.

Η εικόνα που σου έδινε ήταν μιας ομάδας που νόμιζε ότι έπαιζε με κάποια ποδοσφαιρική υπερδύναμη και αμυνόταν λες και είχε εξασφαλίσει το αποτέλεσμα που ήθελε!!! Μέχρι που ήταν θέμα χρόνου να δεχτεί το γκολ από τις ευκαιρίες που επέτρεπε να κάνουν οι Βόσνιοι.

Άρα στο τομέα προετοιμασίας ψυχολογίας ο κ. Σκίμπε απέτυχε όπως και στην τακτική του Α΄ Ημιχρόνου που έφερε την ομάδα του με την πλάτη στο τοίχο.

Όσο για τις επιλογές και τον σχήμα  που κατέβασε την ομάδα στο γήπεδο για ένα τέτοιο παιχνίδι;

Δεν έβλεπε ο κ. Σκίμπε ότι ο Μανιάτης που δεν έχει αγώνες στα πόδια του δεν μπορεί να πάρει δεύτερη ανάσα;

Δεν έβλεπε ότι ο Μάνταλος είναι σε άλλο γήπεδο και τον κρατάει στο ματς μέχρι πριν το τέλος γιατί άραγε;

Δεν βλέπει ότι ο Σάμαρης χωρίς την μπάλα βαριέται να περπατήσει;

Με έναν βραδύκαυστο  Μήτρογλου, οι Βόσνιοι μεταξύ σέντρας και ημικυκλίου μεγάλης περιοχής  έκαναν πάρτη και επίδειξη τεχνικής!!!, παρά τις πολύ φιλότιμες προσπάθειες του Κώστα
Σταφυλίδη που έτρεχε για ..τρεις  και παίζοντας σε τρείς διαφορετικές θέσεις.

Σπατάλησε ένα ολόκληρο ημίχρονο ο κ. Σκίμπε  γιατί φοβήθηκε το ματς που θα έπρεπε να είχε κερδίσει αν φρόντιζε να προετοιμάσει και να διαχωριστεί την εθνική ομάδα κατάλληλα.

Αντέδρασαν οι Έλληνες διεθνείς. Όχι όμως παίζοντας οργανωμένο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, δημιουργικό ποδόσφαιρο. Αντέδρασαν μεμονωμένα και ατομικά και έτσι προέκυψαν οι
φάσεις –ευκαιρίες και του Μήτρογλου και του Φορτούνη αλλά και το γκολ του Τζαβέλλα στα δευτερόλεπτα της απελπισίας.

Δεν ξέρω τι μπορεί να αλλάξει μέχρι τις 25 Μαρτίου του 2017 που θα κληθεί ο κ. Σκίμπε να προετοιμάσει την Εθνική ομάδα για να πάει στο Βέλγιο και να αγωνιστεί απέναντι σε μια ομάδα
παγκόσμιας κλάσης με πολλές αγωνιστικές εναλλακτικές. Όύτε σε ποιό βαθμό μπορεί να αναζητήσει εναλλακτικές για τον αγώνα –κόλαση που θα κληθεί να δώσει στην ρεβάνς με τους Βόσνιους στη Ζένιτσα. Ετσι όπως είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο και έτσι όπως λειτουργούν οι εθνικές ομάδες δεν μπορεί να είναι και πολύ αισιόδοξος.

Σε καμιά περίπτωση δεν θέλω ούτε σαν σκέψη να περάσει από το μυαλό μου να πάρει πρόκριση στο παγκόσμιο της Ρωσίας η Εθνική ομάδα και να ζήσουμε στιγμές 1994 αλλά Αμερική.

Ούτε βιαίως θα ήθελα να στιγματιστούν η ακόμη και να καούν ποδοσφαιρικά ταλέντα που ελπίζουμε ότι θα σηκώσουν το βάρος και θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της βαριάς φανέλας που κληρονόμησαν από την Εθνική του ελληνικού ποδοσφαιρικού θριάμβου το 2004.

Για αυτούς τους λόγους συνεχίζω να αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να πανηγυρίζω που δεν έχασα από τους Βόσνιους τον καθοριστικότερο αγώνα  μου μέσα στο σπίτι μου.