Όσο δέρμα κι αν πετάξεις φίδι είσαι…

Πέρασε κι αυτός στην άλλη πλευρά

«Ο χάρος βγήκε, βγήκε παγανιά, μες τη δική μου γειτονιά, κι από τον πολύ συλλογισμό, έχασε το λογαριασμό», αναφέρει το λαϊκό άσμα του 1972 σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και μουσικής Δήμου Μούτση.

Λίγο μακάβρια επέστρεψα μπροστά από τις οθόνες σας αγαπημένοι μου συνδημότες και συνδημότισσες, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια. Μια αλήθεια πικρή, αφού μετά τον κυβερνήτη, το γελαστό αγόρι από τη Νέα Φιλαδέλφεια, του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού που κατέπεσε στην Κίναρο και τον εκδότη τοπικής εφημερίδας που ήταν και φίλος, αλλά και εχθρός με πολλούς στην πόλη μας, στον άλλο κόσμο πήγε και ο Παντελής Παντελίδης.

Μπορεί να μην ήταν Φιλαδελφείωτης ή Χαλκιδονιώτης, ωστόσο ήταν «γείτονας». Γέννημα θρέμμα στη Νέα Ιωνία. Ένα τσιγάρο δρόμος δηλαδή μέχρι να διασχίσεις το άλσος και να βγεις στην άλλη πλευρά. Στην άλλη πλευρά που …ταξίδεψε κι ο αδικοχαμένος νεαρός τραγουδιστής.

Τραγικό το δυστύχημα, δραματική η απώλεια μιας νεανικής ζωής, αλλά θανατηφόρα και η υπερβολή των ΜΜΕ, των ανεγκέφαλων τηλεβόων και του ίδιου του πλήθους. Έκαναν τον Παντελίδη ευτελές σήριαλ, κατασκευάζοντας «στοιχειά» για το δυστύχημα, τη ζώνη, τα φρένα. Μέχρι κι αυτός που υπερηφανεύεται πως τραγουδάει Βασίλη Καρρά ο Δημήτρης Ουγγαρέζος διεκδίκησε το «τελευταίο τηλεφώνημα» του τραγουδιστή.

Κι έρχεται η αφεντιά μου να σας αποκαλύψει κάτι που μόνο ο «Υποψήφιος» γνωρίζει. Το δυστύχημα σημειώθηκε στις 8:30 το πρωί και η τελευταία του σύνδεση στο Viber ήταν τρεις ώρες αργότερα. Ίσως τότε να θυμήθηκαν συγγενείς και φίλοι πως πρέπει να κλείσουν την συσκευή του εκλιπόντος. Πάνω στον πόνο τους είχαν ξεχάσει να την απενεργοποιήσουν και το κινητό του χτυπούσε ασταμάτητα.

Ας ξεφύγουμε από αυτό κι ας πάμε παρακάτω. Γερό κράξιμο έφαγε ο αθλητικός δημοσιογράφος Γιώργος Θαναηλάκης για την περιγραφή του στο συνδρομητικό στον αγώνα του γαύρου με την Άντερλεχτ. Δεν λέω το αντίθετο, ωστόσο ρε παιδιά μήπως κανένας από εσάς άκουσε τον συγκεκριμένο αγώνα από το κρατικό ραδιόφωνο; Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά τέσσερις δημοσιογράφοι περιέγραφαν την αναμέτρηση.

Γιατί κύριοι; Δύο δεν φτάνουν; Είμαι αναγκασμένος να τον πληρώνω από την τσέπη μου και να ακούω τις παπαριές του καθενός; Όταν έκλεισε η ΕΡΤ για κάποιο διάστημα μόνο τα τρακτέρ δεν κατέβηκαν στην Αγία Παρασκευή για συμπαράσταση. Και τώρα όλοι μούγκα.

Πάμε και λίγο στα δικά μας και στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο που άπαντες έπεσαν πάνω στον πρόεδρο να τον φάνε, επειδή αρνήθηκε το προ ημερησίας να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του γνωστού εκδότη της πόλης μας που λίγες ημέρες θα έχουμε το μνημόσυνο των σαράντα ημερών.

Εντάξει, δεν λέω. Κακώς κυρ Γιώργο τέτοια συμπεριφορά. Κακώς ξεστόμισες τέτοια κουβέντα, ωστόσο όταν δηλώνεις «θρησκευόμενος» θα πρέπει να τηρείς τους κανόνες του Θεού παντού. Τώρα σε ποιον Θεό πιστεύει ο καθένας μας δικαίωμά του.

Δεν πρόκειται να μακρηγορήσω περί του θέματος. Άλλωστε, υπάρχουν και οι τοπικοί δημοσιογράφοι που το κάνουν πράξη έπειτα από κάθε δημοτικό συμβούλιο. Τέσσερα πράγματα, όμως έχω να πω πριν το τελικό φινάλε του σημερινού «Υποψήφιου».

First of all  τις ευχές μου στον λατρεμένο μου Λύσανδρο που την περασμένη εβδομάδα είχε τα γενέθλιά του. Πολύχρονος λατρεία μου και ό,τι ποθείς. Να χαίρεσαι τις γυναίκες σου και καλές δουλείες. Άντε και πιο πολύ ομιλητικός πλέον, αν και τώρα που «έφυγε» ο γραφιάς σου το χάσαμε το κορμί πατριώτη.

Secondly βίον ανθόσπαρτον στον Έλληνα Τσάρλι Τσάπλιν. Για τον ηθοποιό Κώστα Βουτσά ο λόγος, ο οποίος παντρεύτηκε την καλή του και σύντομα θα γίνει και παππούς. Συγνώμη, μπαμπάς ήθελα να πω. Να τον καμαρώσεις όπως ποθείς Κωστάκη και να σε κάνει grandfather.

Thirdly ο Τόλης. Όχι ο Βοσκόπουλος, ο οποίος νοσηλεύεται στο νοσοκομείο της Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά ο δήμαρχος Στυλίδας. Απόστολος Γκλέτσος. Ο «τελείας» που όπως δήλωσε: «Το ψάρι ψήνεται και από τις δύο τις πλευρές» και «Όποιος αισθάνεται πολύ άνδρας να έρθει να κλειδωθούμε σε ένα δωμάτιο»! Από τη μία ευτυχώς που δεν τρώω ψάρι κι από την άλλη λες και δε το έχουν κάνει οι άλλοι μισοί επώνυμοι κι ανώνυμοι άντρες.

Τέλος, ένα προσωπικό σχόλιο για μια τοπική ομάδα της πόλης μας. Της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Χαλκηδόνας. Κάποιο πουλάκι μου σφύριξε κλέφτηκα πως τελευταίο διάστημα στον τομέα επικοινωνίας τα πάει περίφημα. Ως γνωστός μυρωδιάς έψαξα κι έμαθα ποιος κρύβεται πίσω από αυτό. Έχει όνομα κι επίθετο. Ένα μεγάλο μπράβο τόσο σε αυτόν που είναι γνώστης του αντικειμένου, όσο και στη διοίκηση του συλλόγου που τον εμπιστεύτηκε. Έτσι χτίζονται οι μεγάλες ομάδες.

Έχετε γεια και ως την επόμενη φορά, να έχετε στο νου σας πως όλοι κτίζουν χαρακτήρα, αλλά οι περισσότεροι μένουν στα μπετά.

Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ