Στην Λεωφόρο των αναστεναγμών...

Αστυνομία ή... τρομοκρατία;

21 Νοεμβρίου 2015. Μια ημερομηνία που θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη μου όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Απόψε αγαπημένοι μου συνδημότες και συνδημότισσες θα μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου στο γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης» όπου πήγα το περασμένο Σάββατο, προκειμένου να παρακολουθήσω το ντέρμπι ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.

Δοξάζω αρχικά το Θεό που γύρισα σώος και αρτιμελής σπίτι μου, στην γυναίκα μου και στα δύο τα παιδιά μου. Από την άλλη πλευρά όμως καταδικάζω ασύστολα την Ελληνική Αστυνομία γιατί κατ’ εμέ είναι η μοναδική υπεύθυνη για όσα συνέβησαν στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Ως ουδέτερος λοιπόν πήρα την απόφαση να δω από κοντά ένα ντέρμπι με την ιδιότητα του απλού φιλάθλου. Έτσι κι αλλιώς ουδέτερος είμαι, δεν υποστηρίζω κανένα σωματείο όσο κουφό κι αν ακούγεται στις ημέρες μας. Δεν είμαι από τους τύπους που όταν τους ρωτάνε τι ομάδα είναι αποφεύγουν να απαντήσουν ή  σου λένε «Εθνική Ελλάδος»!

Αφού πάρκαρα το αμάξι μου στου διαόλου τη μάνα, κατευθύνθηκα πεζός προς το γήπεδο. Τα μπλόκα των αστυνομικών τόσα πολλά, όσα δεν υπήρχαν ποτέ άλλοτε στο κέντρο της Αθήνας. Ούτε σε πορείες, ούτε σε διαδηλώσεις, ούτε στην επέτειο μνήμης του Πολυτεχνείου.

Μέσα στον γενικό χαμό βρέθηκα σε έναν δρόμο εντελώς μόνος. Προσπαθώντας να προσανατολιστώ που βρίσκομαι ακούω μια φωνή «Ρε μουνόπανο». Κοιτάζω γύρω μου να δω ποιον αποκαλούσαν και βλέπω μια διμοιρία των ΜΑΤ να κατευθύνονται προς εμένα και ένας εξ αυτών να μου πετάει ένα δακρυγόνο. Αυτό έσκασε μπροστά στα πόδια μου. Από τα αέρια που έβγαιναν με το ζόρι προσπαθούσα να κρατηθώ όρθιος κι από την άλλη να το σπρώξω με τα πόδια μου.

Εν τέλει τα κατάφερα. Με δάκρυα στα μάτια έφτασα στο γήπεδο και μπροστά από τη θύρα που είχα εισιτήριο απευθύνθηκα σε έναν αστυνομικό να με βοηθήσει να επικυρώσω το εισιτήριο και να με οδηγήσει μέσα. Εκείνος, με έπιασε από το σβέρκο και με πήγε τρέχοντας στις τουαλέτες να πλυθώ με την επισήμανση «πλύνε τα μούτρα σου δίχως να τα αγγίζεις με τα χέρια σου».

Εκεί που συνήλθα και είπα όλα τελείωσαν ξάφνου παρατηρώ αστυνομικούς με γκλοπ στα χέρια να χτυπάνε δίχως λόγο και αιτία τόσο τον μπροστινό μου, όσο κι αυτόν που καθόταν πίσω μου. Η προσευχή μου να μην λυγίσει κανένας εκ των δύο γιατί ο επόμενος ήμουν εγώ που θα τις έτρωγε εισακούστηκε.

Μόλις δε είδα να χτυπάνε ανελέητα και γονείς με παιδιά στην αγκαλιά τους και νεαρές κοπέλες δεν κρατήθηκα κι εγώ κι έγινα ένα με αυτούς που πετούσαν αντικείμενα. Ό,τι έβρισκα μπροστά μου κέντραρα και στόχευα τους αστυνομικούς. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Δεν σκεφτόμουν τίποτα. Το μυαλό μου είχε θολώσει. Ούτε σπίτι, ούτε οικογένεια. Απλά να βγάλω το άχτι μου που χτυπούσαν αθώες ψυχές.

Αφού μας ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα πως το παιχνίδι δεν θα διεξαχθεί πήρα την αφεντιά μου και βγήκα έξω. Εκεί μας περίμεναν οπαδοί του Παναθηναϊκού, οι οποίοι αγριεμένοι από την όλη κατάσταση ρωτούσαν ποιος είναι για ξύλο να κατευθυνθεί δεξιά και ποιος όχι να πάει σπίτι του. Μαλάκας είμαι να κάνω το πρώτο; Δεν είμαι και κανένα παιδάκι… Πήραν τα ιμάτιά μου και γύρισα στην οικογενειακή μου θαλπωρή.

Για εμένα τον «Υποψήφιο» φιλαράκια μου δεν φταίει κανένας άλλος από τα επεισόδια του Σαββάτου. Ούτε ο Αλαφούζος, ούτε ο Μαρινάκης, ούτε ο διαιτητής Παππάς, ούτε οι βάζελοι, ούτε οι γαύροι, αλλά η Ελληνική Αστυνομία. Δίχως φόβο και δίχως ντροπή πίσω από την ανωνυμία μου θεωρώ πως οι συγκεκριμένοι «κύριοι» είχαν εντεταλμένη υπηρεσία να ασκήσουν βία σε ό,τι κινείται.

Ο λόγος; Μα για να φτάσει η αποστολή του Ολυμπιακού σώα και αβλαβή αδιαφορώντας εάν δίπλα τους περνούσε πατέρας με το παιδί του, κοπελίτσα σχολώντας από το φροντιστήριό της. Και μετά μου λένε να λυπηθώ τον αστυνομικό που χτυπήθηκε. Ε, ΟΧΙ. Δεν λυπάμαι κανέναν. Εμένα ποιος θα με λυπόταν εάν σήμερα ήμουν σε κάποιο νοσοκομείο από τους ανθρωπόμορφα κτήνη που σκοπό έχουν να προστατεύουν τον πολίτη;;;

Κι έρχομαι και αναρωτιέμαι… Τι έχει να γίνει εάν και εφόσον κατασκευαστεί η «Αγία Σοφία» στη Νέα Φιλαδέλφεια; Φαντάζεστε κανένα ντέρμπι ΑΕΚ – Ολυμπιακού ή ΑΕΚ – Παναθηναϊκού; Προβλέπω μέχρι και στον Ποδονίφτη να βρίσκουμε θύματα και τον Δημήτρη Μελισσανίδη να τραβάει τις άσπρες τρίχες της κεφαλής του για την επιμονή του να κατασκευάσει το γήπεδο.

Στα του οίκου μας δεν θα πω πολλά. Είχαν πολύ μεγάλη πλάκα τα γαλάζια στρουμφάκια που πήγαν την Κυριακή στα εκλογικά κέντρα της Φιλαδέλφειας και της Χαλκηδόνας να ψηφίσουν για τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας. Γραβατούλες, κυριλάτοι με την μύτη μέχρι το ταβάνι και ύστερα το φιάσκο να μένουν με το λιλί στο χέρι και να ψάχνουν να βρουν τους υπαίτιους. Ρε παίδες… Εδώ δεν μπορείτε να βγάλετε αρχηγό, θέλετε να κυβερνήσετε κιόλας;;; Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να κυβερνήσει και μια αξιωματική αντιπολίτευση που δεν μπορεί να κάνει ούτε καν εσωκομματικές εκλογές!

Τετάρτη έχουμε δημοτικό συμβούλιο με 24(!) θέματα. Μεγάλη πρόοδος. Άντε να δούμε τι θα δούμε. Θα το ξενυχτήσουμε και πάλι; Για να ξέρω εάν θα πάρω τις πιτζάμες μου μαζί ή όχι…

Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Τεχνολογία.

Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ