Εχθρός του δυνατού και της... Δημοκρατίας

Αγωνιούν για τις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις

Ο Τζούλης είναι ένα νεαρό παιδί, που μόλις τελείωσε τις σπουδές του στο εξωτερικό (διοίκηση επιχειρίσεων) και ετοιμάζει βαλίτσες για την επιστροφή στην πατρίδα.

Ο Ιούλιος κοντεύει τα 30 και θεωρείται από τους τυχερούς της γενιάς του, καθώς με τον επαναπατρισμό του τον περιμένει ένα καλοστημένο από τον μπαμπά εργοστάσιο και μερικές χιλιάδες ευρώ καταθέσεων...

Γράφει ο Σταύρος Αλευρογιάννης

Όπως κάθε ελληνική οικογένεια, έτσι και αυτή της ιστορίας μας θέλησε το καλύτερο για τον διάδοχο, και να που έφτασε η ώρα να αποδοθούν όλες οι θυσίες που έγιναν μέχρι σήμερα.

Ο Τζούλης, να σημειωθεί πως δεν πέρασε σε ελληνικό πανεπιστήμιο, παρά μόνο προτιμήθηκε από τους ευκατάστατους γονείς να μεταβεί σε κάποια άλλη χώρα, όπου δεν θα δυσκολευόταν τόσο να πάρει το πολυπόθητο πτυχίο... Άλλωστε η δουλειά είναι στρωμένη και δεν υπάρχει λόγος για δυσκολίες, που ενδεχομένως να αντιμετωπίσει στα υποβαμισμένα ελληνικά πανεπιστήμια...

Ο Τζούλης είναι έξυπνος και δραστήριος νέος, και δεν υπάρχει περίπτωση να μην τρέξει καλά την επιχείριση του μπαμπά. Όταν ειδικά, μάθει να συνδυάζει τη γνώση που απέκτησε τόσα χρόνια με τα φορολογικά κόλπα του πατέρα του, τότε θα είναι επάξια ο επόμενος διευθυντής.

Αν ξεπεραστεί και ο σκόπελος της διαπραγμάτευσης της Ελλάδος με τους υπόλοιπους ευρωπαίους, τότε θα μιλάμε για τις ιδανικές συνθήκες μεταβίβασης του κουμάντου στο εργοστάσιο...

Αυτός είναι ο λόγος που ο Τζούλης από το εξωτερικό ακόμα, αγωνιά για τις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις. Δεν θα ήταν άδικο για τον ίδιο να επέλθουν κάποιες αλλαγές και να χαθούν κάποια κεκτημένα; Είναι καιρός για να πληρώνουμε φόρους από τη στιγμή που αυτά τα χρήματα μπορούν να είναι καθαρά κέρδη; Ας είναι φορολικά συνεπείς αυτοί που δεν μπορούν να κρυφτούν, διάολε! Είναι ανάγκη να αυξηθούν οι μισθοί των εργατών του εργοστασίου τώρα που έρχεται το νέο αφεντικό; Πώς θα αυξηθεί ο τραπεζικός λογαριασμός της οικογένειας που με κόπο έβγαλε τα χρήματα σε μεγάλη ευρωπαϊκή τράπεζα, προκειμένου να μη χαθεί ο ιδρώτας όλων αυτών των χρόνων...

Τέτοιες αξιοκρατικές ιστορίες υπάρχουν πολλές στην χώρα και όπως είναι φυσικό, κανείς από τους πρωταγωνιστές τους δεν επιθυμεί αλλαγές στον κρατικό μηχανισμό. Γι' αυτούς το δίκαιο είναι συνώνυμο με το συμφέρον. Όσο μεγαλώνουν τα συμφέροντα τόσο θα μεταβάλλεται και το δίκαιο.

Στην Ελλάδα του 2015 ο εχθρός του δυνατού είναι εχθρός της Δημοκρατίας. Κι όποιος έχει αντίθετη άποψη θα τον λιώσουμε... Θα τον εξαφανίσουμε... Θα του κόψουμε τα πόδια σύριζα...