Αστέρια στον ελληνικό ουρανό (33)

Πολύ μικρή η προσφορά του Κουρτ Βελτσλ στον Ολυμπιακό

Στο τελευταίο μέρος του αφιερώματος θα παρουσιάσουμε τις 10 πιο χαρακτηριστικές πεπιπτώσεις ξένων που ενώ η μεταγραφή τους έκανε μεγάλη αίσθηση, μέσα στο γήπεδο δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν για τον ένα ή τον άλλο λόγο.

ΚΟΥΡΤ ΒΕΛΤΣΛ

Αυστριακός διεθνής επιθετικός με πολύ σπουδαία καριέρα σε Άλκμααρ, με την οποία έπαιξε στον τελικό του UEFA το 1981, και Βαλένθια το καλοκαίρι του 1984 ήρθε στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό προκειμένου να δημιουργήσει ένα φονικό επιθετικό δίδυμο με τον Νίκο Αναστόπουλο και να οδηγήσει και πάλι τους «ερυθρόλευκους» στον τίτλο.

Ο Βελτσλ ήταν ένας δεινός σκόρερ και αυτό το έδειξε στα πρώτα του παιχνίδια όταν σε 5 αγώνες είχε βάλει 3 γκολ, όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ο Αυστριακός δεν μπόρεσε ποτέ να προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα και δεν βοήθησε περισσότερο την ομάδα του. έφυγε από την χώρα μας στα μέσα της σεζόν 1984-85 και επέστρεψε στην πατρίδα του όπου και έκλεισε την καριέρα του 4 χρόνια αργότερα. Στην εθνική ομάδα της Αυστρίας είχε 22 συμμετοχές και 10 γκολ και έπαιξε στο Μουντιάλ του 1982.

ΡΑΣΙΝΤ ΓΕΚΙΝΙ

Με τυμπανοκρουσίες ήρθε στην Ελλάδα ο Ρασίντ Γεκινί

Το καλοκαίρι του 1994 ο Ολυμπιακός φρόντισε να ενισχυθεί σημαντικά με την απόκτηση του Ίλια Ίβιτς και του Αλέκου Αλεξανδρή. Η μεταγραφή όμως που πραγματικά έκανε αίσθηση ήταν αυτή του Νιγηριανού Ρασίντ Γεκινί ο οποίος έβγαζε μάτια τόσο στην πορτογαλική Σετουμπάλ όσο και στην εθνική Νιγηρίας όπου έβαζε το ένα γκολ μετά το άλλο. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού ονειρεύονταν ότι θα συνέχιζε στους ίδιους ρυθμούς και στην Ελλάδα.

Όλα όμως αποδείχτηκαν μια φούσκα. Ο Νιγηριανός δεν ήταν «ταύρος» όπως τον αποκαλούσαν αλλά μάλλον... γατάκι. Άοσμος, άγευστος, άχρωμος και χωρίς ίχνος αυτοπεποίθησης στο παιχνίδι του δεν πρόλαβε να κάνει παρέλαση στην Ελλάδα και έφυγε αποτυχημένος. Ο Ρασίντ Γεκινί ήταν μια από τις μεγαλύτερες απογοητέυσεις στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος. Στην εθνική της Νιγηρίας είχε 58 συμμετοχές και 37 γκολ και έπαιξε σε 2 Μουντιάλ (1994, 1998). Πέθανε το 2012 σε ηλικία μόλις 49 ετών.

ΡΟΜΠΕΡΤ ΓΙΑΡΝΙ

Ο Ρόμπερτ Γιάρνι σε αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Ακράτητο

Από τους καλύτερους αριστερούς μπακ στην Ευρώπη την δεκαετία του '90 διέγραψε μια πολύ καλή πορεία σε πολλές ομάδες με σημαντικότερες φυσικά την Γιουβέντους και την Ρεάλ. Ο Κροάτης ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών συμπατριωτών του το 2001 αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα και να φορέσει την φανέλα του Παναθηναϊκού. Μπορεί να ήταν 33 ετών και να τα είχε φάει τα ψωμιά του όμως υπήρχαν οι προσδοκίες ότι θα μπορεσει να βοηθήσει την νέα του ομάδα να διεκδικήσει το πρωτάθλημα που επί 5 χρόνια έβλεπε την πλάτη του Ολυμπιακού.

Ο Γιάρνι όμως δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα και έπαιξε μόνο σε 5 αγώνες πρωταθλήματος χωρίς να μπορέσει να δικαιολογήσει την φήμη του. Μετά το πέρασμα του από τον Παναθηναϊκό σταμάτησε το ποδόσφαιρο και ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο σάλας. Είχε 81 συμμετοχές και 1 γκολ στην εθνική ομάδα της Κροατίας με την οποία έπαιξε σε 2 Μουντιάλ (1998, 2002) και στο Ευρωπαϊκό του 1996. Επίσης είχε 7 συμμετοχες και 1 γκολ με την ενωμένη Γιουγκοσλαβία και αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1990.

ΕΪΝΤΟΥΡ ΓΚΟΥΝΤΓΙΟΝΣΕΝ

Ο Έιντουρ Γκουντγιόνσεν στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όπου και χτύπησε

Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που ανέδειξε η Ισλανδία είναι στην συγκεκριμένη λίστα μόνο λόγω ατυχίας. Στην καριέρα του στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ο Γκουντγιόνσεν διέγραψε μια αξιοθαύμαστη πορεία. Αγωνίστηκε σε μερικές από τις καλύτερες ομάδες στην Γηραιά Ήπειρο όπως είναι η Τσέλσι και η Μπαρτσελόνα με την οποία πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ το 2009. Το 2011 τον απέκτησε η ΑΕΚ κάνοντας το μπαμ στο μεταγραφικό παζάρι εκείνης της χρονιάς και στέλνοντας τον κόσμο της στο αεροδρόμιο. Ο Ισλανδός ξεκίνησε καλά στο πρωτάθλημα και όλα έδειχναν ότι θα ήταν ένα από τα μεγάλα αστέρια όχι μόνο της ΑΕΚ αλλά και της διοργάνωσης γενικότερα.

Τον Οκτώβρη όμως στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ο Γκουντγιόνσεν τραυματίστηκε σοβαρά σε σύγκρουση με τον Κοστάντσο. Η διάγνωση ήταν κάταγμα κνήμης και περόνης που τον άφησε εκτός αγώνων μέχρι το τέλος της σεζον. Έτσι τελείωσε άδοξα η καριέρα του στην Ελλάδα. Στην εθνική ομάδα της Ισλανδίας είχε 72 συμμετοχές και 24 γκολ.

ΖΛΑΤΚΟ ΖΑΧΟΒΙΤΣ

Ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς θα μπορούσε να προσφέρει πολλά στον Ολυμπιακό

Αν δεν είχε τόσο δύστροπο χαρακτήρα ο Σλοβένος σε καμία περίπτωση δεν θα είχε θέση στην λίστα αυτή, τον έφαγε όμως το κεφάλι του. Με διαφορά ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε η Σλοβενία κι ένας από τους κορυφαίους στην Ευρώπη την δεακετία του '90 ήρθε στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1999. Ο ίδιος δεν ήθελε να συνεχίσει την καριέρα του εδώ και προτιμούσε την Ισπανία αλλά η διοίκηση της Πόρτο τον έδωσε στον Ολυμπιακό.

Με τους «ερυθρόλευκους» ξεδίπλωσε το σπάνιο ταλέντο του και η ομάδα πήγαινε από νίκη σε νίκη. Ολα άλλαξαν όμως στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Στα μέσα της επανάληψης κι ενώ ο Ολυμπιακός είναι μπροστά με 4-1 ο Ντούσαν Μπάγεβιτς τον κάνει αλλαγή. Ο Σλοβένος αντιδρά πολύ άσχημα και εγκαταλείπει την ομάδα επιστρέφοντας στην πατρίδα του. Αφού πέρασαν 2 μήνες περίπου χωρίς να μπορέσει να βρει μια άλλη ομάδα επέστρεψε στον Ολυμπιακό.

Με τον Τζιοβάνι εκτός λόγω τραυματισμού ο Ζάχοβιτς πήρε την ομάδα στις πλάτες του και ήταν ο μεγάλος σταρ μέχρι το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Στο συγκεκριμένο αγώνα ο Αλμπέρτο Μπιγκόν που είχε αντικαταστήσει τον Μπάγεβιτς έκανε το ίδιο... λάθος με τον προκάτοχο του. Στα μισά της επανάληψης με το σκορ στο 1-1 έβγαλε από το ματς τον Σλοβένο.

Η αντίδραση του παίκτη ήταν πολύ άσχημη και χρειάστηκε η παρέμβαση του Τάσου Μητρόπουλου για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Αυτό ήταν! Τις επόμενες μέρες έφυγε από τον Ολυμπιακό και δεν ξαναγύρισε. Στην εθνική ομάδα της Σλοβενίας είχε 80 συμμετοχές με 35 γκολ και έπαιξε στο Μουντιάλ του 2002 και στο Ευρωπαϊκό του 2000.

ΝΤΑΝΟΥΤ ΛΟΥΠΟΥ

Μια από τις ελάχιστες εμφανίσεις του Λούπου στον Παναθηναϊκό

Το παρατσούκλι του Ρουμάνου μεσοεπιθετικού ήταν «λύκος» και στον Παναθηναϊκό ο οποίος τον απέκτησε το καλοκαίρι του 1990 ήλπιζαν ότι θα δαγκώνει τις αντίπαλες άμυνες και θα οδηγούσε την ομάδα σε νέους θριάμβους.

Ο Λούπου μπορεί να ήταν μπαλαδόρος από τους λίγους, αντί όμως να προκαλέσει πανικό στους αντιπάλους, τον προκάλεσε στους κατοίκους της Παιανίας και της Κορίνθου καθώς μαζί με άλλους 4 συμπατριώτες του είχαν κάνει μια σπείρα και λήστευαν σπίτια. Ο Λούπου συνελήφθη τον Γενάρη του 2001 και πέρασε περίπου 3 μήνες στις φυλακές του Κορυδαλού. Ο ίδιος πολλά χρόνια αργότερα κατηγόρησε την τότε διοίκηση του Παναθηναϊκού ότι του την είχε στήσει για να μην πληρώσει το συμβόλαιο του. Όπως και να χει πάντως το γυαλί είχε ραγίσει.

Ο Ρουμάνος μετά την αποφυλάκιση του συνέχισε την καριέρα του στην Ελλάδα καθώς ο Παναθηναϊκός τον έδωσε δανεικό στην Κόρινθο και τον ΟΦΗ αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει τις τόσες προσδοκίες που υπήρχαν γύρω από το άτομο του. Είχε 14 συμμετοχές χωρίς γκολ στημ εθνική Ρουμανίας ενώ έπαιξε και στο Μουντιάλ του 1990.

ΧΟΡΧΕ ΜΠΕΡΜΟΥΔΕΣ

Ο Χόρχε Μπερμούδες δεν πρόσφερε στον Ολυμπιακό

Στο πρόσωπο του Κολομβιανού ο Ολυμπιακός πίστεψε ότι βρήκε τον παίκτη που θα θωράκιζε την άμυνα της ομάδας και θα έλυνε επιτέλους το πρόβλημα που είχαν οι «ερυθρόλευκοι» κυρίως στα παιχνίδια της Ευρώπης.

Από τους κορυφαίους κεντρικόυς αμυντικούς στην Νότια Αμερική με τεράστια προσφορά στην Μπόκα Τζούνιορς ήρθε στην Ελλάδα το 2001. Το ποδόσφαιρο όμως στην Ευρώπη είναι εντελώς διαφορετικό με αυτό που παίζεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και ο Μπερμούδες δεν μπόρεσε να βρει τον ρόλο του μέσα στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού με αποτέλεσμα να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στην αμυντική λειτουργία της ομάδας παρά να τα λύνει.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το λάθος που έκανε στο «Ριαθόρ» στις καθυστερήσεις του αγώνα με την Λα Κορούνια που στέρησε από τον Ολυμπιακό την πρώτη του εκτός έδρας νίκη στο Τσαμπιονς Λιγκ. Αν και έμεινε 2 χρόνια στην ομάδα η προσφορά του ήταν ελάχιστη και όταν έληξε το συμβόλαιο του επέστρεψε στην Αργεντινή. Με την εθνική ομάδα της Κολομβίας είχε 56 συμμετοχές και 3 γκολ και έπαιξε στο Μουντιάλ του 1998.

ΖΟΥΛΙΟ ΣΕΖΑΡ

Ο Ζούλιο Σέζαρ σε προπόνηση του Παναθηναϊκού με τον Βαγγέλη Βλάχο

Στα τέλη της δεκαετίας του '90 η έλευση και μόνο στην Ελλάδα ενός παίκτης με θητεία στην εθνική ομάδα της Βραζιλίας ήταν ειδηση πρώτου μεγέθους και σαν τέτοια αντιμετωπίστηκε η μεταγραφή του Ζούλιο Σέζαρ στον Παναθηναϊκό. Πολύπειρος κεντρικός αμυντικός με μεγάλη καριέρα στην Γιουβέντους με την οποία πήρε το UEFA το 1993 και την Ντόρτμουντ όπου κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ το 1997.

Με τόσες περγαμηνές λοιπόν ήρθε στην Ελλάδα έστω και στα 36 του με βασικό στόχο να προσφέρει στον Παναθηναϊκό κυρίως με την εμπειρία του. Ωστόσο η παρουσία του στο «τριφύλι» ήταν χωρίς ουσία και οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει ότι πέρασε από κει. Έπαιξε μόνο σε 3 αγώνες πρωταθλήματος και κλάταρε. Στην εθνική ομάδα της Βραζιλίας είχε 13 συμμετοχές χωρίς γκολ και αγωνίστηκε μαζί της στο Μουντιάλ του 1986.

ΤΖΙΟΥΖΕΠΕ ΣΙΝΙΟΡΙ

Ο Τζιουζέπε Σινιόρι με την φανέλα του Ηρακλή

Οι πρωτοκλασάτοι Ιταλοί ποδοσφαιριστές πολύ σπάνια φεύγουν από την χώρα τους και όταν το κάνουν είναι συνήθως για ένα από τα άλλα μεγάλα πρωταθήματα της Ευρώπης. Έτσι η είδηση ότι ο Ηρακλής απέκτησε το καλοκαίρι του 2004 τον σπουδαίο Ιταλό επιθετικό Τζιουζέπε Σινιόρι προκάλεσε μεγάλη αίσθηση. Ο Σινιόρι είχε διαγράψει μια πολύ καλή πορεία στο Καμπιονάτο με την Λάτσιο και την Μπολόνια κατά κύριο λόγο και ήταν από τους καλύτερους σκόρερ στην γειτονική μας χώρα.

Στην Ελλάδα ήρθε φυσικά για να κολήσει λίγα ακόμα ένσημα αλλά η κλάση του ήταν τέτοια που δημιουργησε μεγάλες προσδοκίες. Τις οποίες όμως ο Ιταλός διέψευσε. Η προσφορά του στον Ηρακλή ήταν μηδαμινή και δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να γίνει ο ηγέτης που όλοι περίμεναν στον «γηραιό» αφού έπαιξε σε μόλις 5 αγώνες στο πρωτάθλημα χωρίς να πετύχει γκολ και έφυγε σαν αποτυχημένος. Είχε 28 συμμετοχές και 7 γκολ στην εθνική ομάδα της Ιταλίας και αγωνίστηκε στο Μουντιάλ του 1994 όπου έφτασε μέχρι τον τελικό.

ΠΑΟΥΛΟ ΣΟΟΥΖΑ

Ελάχιστα έδειξε στον Παναθηναϊκό ο Πάουλο Σόουζα

Το καλοκαίρι του 2000 ο Παναθηναϊκός έκανε μία από τις μεγαλύτερες μεταγραφές στην ιστορία του καθώς απέκτησε τον Πορτογάλο διεθνή Πάουλο Σόουζα. Ήταν ένας αμυντικός μέσος παγκόσμιας κλάσης ο οποίος είχε κατακτήσει 2 Τσάμπιονς Λιγκ με την Γιουβέντους το 1996 και την Ντόρτμουντ το 1997, επίσης είχε αγωνιστεί σε Μπενφίκα, Σπόρτινγκ και Ίντερ. Έτσι λοιπόν η είδηση της μεταγραφής του στον Παναθηναϊκό προκάλεσε πάταγο.

Στο πρόσωπο του οι οπαδοί του «τριφυλιού» πίστεψαν ότι βρήκαν τον νέο ηγέτη της ομάδας. Όμως μόνο κάποια μικρά δείγματα του ταλέντου του είδαν. Επιρρεπής στους τραυματισμούς είχε πολύ μικρή συμμετοχή στο πρωτάθλμα ενώ και στα μέσα της περιόδου ήρθε σε προστριβή με τον τότε βοηθό προπονητή Στράτο Αποστολάκη και μπήκε στο περιθώριο. Στην εθνική ομάδα της Πορτογαλίας είχε 51 συμμετοχές χωρίς να πετύχει γκολ. Αγωνίστηκε σε 2 Ερωπαϊκά Πρωταθλήματα (1996, 2000) ενώ ήταν στην αποστολή χωρις να παίξει στο Μουντιάλ του 2002.


Δείτε τα προηγούμενα μέρη του αφιερώματος εδώ.