Αστέρια στον ελληνικό ουρανό (26)

Από τους κορυφαίους ξένους του Ολυμπιακόύ ο Ίλια Ίβιτς

Η «ΦS» συνεχίζει το μεγάλο αφιέρωμα στους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στο πρωτάθλημα της χώρας μας από το 1927 μέχρι σήμερα.

ΙΛΙΑ ΙΒΙΤΣ

Ένας από τους μεγαλύτερους τεχνίτες που έπαιξε ποτέ στην Ελλάδα ο Σέρβος επιθετικός μπορούσε να ξεσηκώσει την εξέδρα με τις ενέργειες του. Ήταν εκπληκτικός στις ντρίπλες και προκαλούσε πολυ μεγάλο πονοκέφαλο στους αντίπαλους αμυντικούς ενώ και τα τελειώματα των προσπαθειών του ήταν άψογα. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην Προλετέρ για να τον πάρει στην συνέχεια ο Ερυθρός Αστέρας. Από τους «ερυθρόλευκους» του Βελιγραδίου τον απέκτησε το 1994 ο Ολυμπιακός και ο Σέρβος έγινε αμέσως βασικός και αναντικατάστατος στη επίθεση της ομάδας του Πειραιά.

Με τον Ολυμπιακό πήρε 3 πρωταθλήματα (1997, 1998, 1999) καθώς και το Κυπελλο το 1999. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στην Ιταλία και υπέγραψε στην Τορίνο αλλά δεν τα κατάφερε και ένα χρόνο μετά γύρισε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Άρη αυτή την φορά.

Η παρουσία του στην Θεσσαλονίκη ήταν ικανοποιητική και τον Γενάρη του 2002 τον απέκτησε η ΑΕΚ με την οποία πήρε και το Κύπελλο εκείνη την χρονιά. Ολοκλήρωσε την καριέρα του το 2004 πάντα στην ΑΕΚ. Με την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας έπαιξε 1 φορά χωρίς να πετύχει γκολ.

ΜΑΣΕΝΓΚΟ ΙΛΟΥΝΓΚΑ

Ο μέσος από το Ζαΐρ ήταν ένας από τους πιο αθόρυβους αλλά και πιο δουλευταράδες ξένους που πέρασαν από την χώρα μας. Πραγματικός αντιστάρ έδινε κάθε φορά στο γήπεδο τον καλύτερο του εαυτό και βοηθούσε την ομάδα του να φτάσει στην νίκη κάνοντας ότι ήταν απαραίτητο τόσο οργανωτικά όσο και ανασταλτικά χωρίς κανένα ίχνος βεντετισμού.

Γι' αυτό τον λόγο ήταν και πολύ αγαπητός στον κόσμο. Πρώτη ομάδα της καριέρας του ήταν η Μεζέμπε και από κει τον έφερε στην Ελλάδα ο Εθνικός το 1982. Στο πρόσωπο του η ομάδα του Πειραιά βρήκε τον παίκτη για όλες τις δουλειές και η απόδοση του Ζαϊρινού ήταν βαρόμετρο για όλη την ομάδα. Στους «κυανόλευκους» έμεινε μέχρι το 1988 και στην συνέχεια έπαιξε στην ΕΝΠ στην Κύπρο. Φόρεσε 6 φορές την φανέλα της εθνικής ομάδας του Ζαΐρ αλλά δεν κατάφερε να σκοράρει.

ΑΡΙΕΛ ΙΜΠΑΓΑΣΑ

Ηγέτης των «ερυθρόλευκων» ο Αριέλ Ιμπαγάσα

Μέγας μπαλαδόρος και οργανωτής ο Αργεντινός μέσος είναι από αυτούς τους ποδοσφαιριστές που μπορούν με μία μόνο τους ενέργεια να αλλάξουν την ροή ενός αγώνα. Πραγματικός ηγέτης στην μεσαία γραμμή με μεγάλη οξυδέρκεια στο παιχνίδι του και αντίληψη του χώρου. Οι τελικές του πάσες είναι τις περισσότερες φορές μισό γκολ και αν και ο ίδιος δεν σκοράρει συχνά, συμβάλει με αυτόν τον τρόπο στις επιτυχίες της ομάδας του. Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στην Λανούς και στην συνέχεια πήγε στην Ισπανία όπου είχε μια πολύ καλή παρουσία με Μαγιόρκα, Ατλέτικο και Βιγιαρεάλ. Το 2010 ήρθε στα μέρη μας για να γίνει ο οργανωτής στο παιχνίδι του Ολυμπιακού.

Αν και ήταν ήδη 34 ετών η παρουσία του στην ομάδα του Πειραιά ήταν καταλυτική ειδικά στην πρώτη του σεζόν. Με τον Ολυμπιακό ο «Κάνιο» έχει κατακτήσει 3 πρωταθλήματα (2011, 2012, 2013) και 2 Κύπελλα (2012, 2013) και από το καλοκαίρι αγωνίζεται στον Πανιώνιο. Στην εθνική ομάδα της Αργεντινής έχει παίξει 2 φορές χωρίς να πετύχει κάποιο γκολ.

ΡΑΪΜΟΝ ΚΑΛΑ

Ο Ραϊμόν Καλά με την φανέλα της Παναχαϊκής

Κεντρικός αμυντικός από αυτούς που κυριαρχούν στον χώρο ευθύνης τους και δύσκολα χάνουν τις προσωπικές μονομαχίες. Ο Καμερουνέζος ήξερε πάντα να παίρνει τις σωστές θέσεις έτσι ώστε να αντιμετωπίζει με αποτελεσματικότητα τις επιθέσεις των αντιπάλων, επίσης είχε δυναμη και μεγάλη αντοχή σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην Κανόν Γιαουντέ και το 1995 ήρθε στην Ελλάδα και φορεσε την φανέλα της Παναχαϊκής.

Στην ομάδα της Πάτρας καθιερώθηκε αμέσως στην θέση του σέντερ μπακ και ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος στην αμυντική λειτουργία της ομάδας. Στην Παναχαϊκή έμεινε μέχρι το 1998 όταν και πήρε μεταγραφή για την ισπανική Εστρεμαδούρα. Έπαιξε ακόμα στην Μπόχουμ και την Σιβασπόρ. Είχε 61 συμμετοχές και 1 γκολ στην εθνική ομάδα του Καμερούν με την οποία αγωνίστηκε σε 3 Μουντιάλ (1994, 1998, 2002).

ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΚΑΛΚΑΝΤΕΡΑ

Ο Εθνικός του 1975 με τον Ρομπέρτο Καλκαντέρα τρίτο καθιστό

Ένας από τους πολλούς Νοτιοαμερικανούς που ήρθαν στην Ελλάδα στην δεκαετία του '70 και άλλαξαν την εικόνα του πρωταθλήματος μας. Επιθετικός μεγάλης κλάσης ο Ουρουγυανός ήταν από τους παίκτες που μπορούσαν να αξιοποιήσουν ακόμα και την πιο μικρή ευκαιρία προκειμένου να πετύχουν κάποιο γκολ. Πολύ καλός τεχνίτης και με ταχύτητα ήταν κίνδυνος θάνατος κοντά στην αντίπαλη περιοχή.

Στην Ελλάδα ήρθε το 1974 για λογαριασμό του Εθνικού και αμέσως έγινε το βασικό επιθετικό όπλο των Πειραιωτών. Μάλιστα το 1975 ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος μαζί με τον Αντωνιάδη και είναι ο πρώτος ξένος που φτάνει σ' αυτή την διάκριση. Στον Εθνικό έμεινε μέχρι το 1980 αν και οι συχνοί τραυματισμοί δεν τον άφησαν να έχει την παρουσία που θα ήθελε. Ωστόσο έχει μείνει στις καρδιές των φίλων του Εθνικού οι οποίοι και τον εμψύχωναν με το κλασσικό σύνθημα «αέρα, αέρα Ρομπέρτο Καλκαντέρα».

ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΚΑΡΕΜΠΕ

Ο Κριστιάν Καρεμπέ όταν έπαιζε στον Ολυμπιακό

Η παρουσία και μόνο ενός παίκτης με τις περγαμηνές του Γάλλου στο πρωτάθλημα μας ήταν ικανή να το ανεβάσει επίπεδο. Πόσο μάλλον όταν και η προσφορά του ήταν ανάλογη των προσδοκιών. Ηγετική φυσιογνωμία στην μεσαία γραμμή έπαιρνε την ομάδα στις πλάτες του και την οδηγούσε στην νίκη ειτε ανακόπτοντας τις επιθέσεις των αντιπάλων είτε δημιουργώντας. Τον διέκρινε η σιγουριά στο παιχνίδι του την οποία μετέδιδε και στους συμπαίκτες του. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην Ναντ και στην συνέχεια πήγε στην Σαμπντόρια. Ακολούθησαν η Ρεάλ με την οποία πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ το 1998 και το 2000, και η Μίντλεσμπρο απο την οποία τον πήρε ο Ολυμπιακός το 2001.

Στους «ερυθρόλευκους» καθιερώθηκε αμέσως και έγινε ένας από τους πρωταγωνιστές στις επιτυχίες της ομάδας τα χρόνια εκείνα. Κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (2002, 2003) όπου ήταν από τους κορυφαίους. Το 2004 πήγε στην Σερβέτ για να κλείσει την καριέρα του στην Μπαστιά. Ήταν βασικός και στην εθνική ομάδα της Γαλλίας με την οποία είχε 53 συμμετοχές και 1 γκολ και κατέκτησε μαζί της το Μουντιάλ το 1998 και το Ευρωπαϊκό το 2000. Αγωνίστηκε ακόμα στο Ευρωπαϊκό του 1996.

ΤΙΜΟΥΡ ΚΕΤΣΠΑΓΙΑ

Από τους αγαπημένους των οπαδών της ΑΕΚ ο Τιμούρ Κετσπάγια

Ο Τιμούρ Κετσπάγια ήταν Γεωργιανός επιθετικός ο οποίος αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της χώρας μας στα μέσα της δεκαετίας του '90 και άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.

Πολύ δραστήριος ποδοσφαιριστής με καλή τεχνική και ταχύτητα ήξερε που πρέπει να βρίσκεται για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Επίσης το πάθος με το οποίο αγωνιζόταν τον έκανε πολύ δημοφιλή. Πριν έρθει στην χώρα μας είχε παίξε στην Ντιναμό Τιφλίδας και την Ανόρθωση και το 1994 τον απέκτησε η ΑΕΚ. Στους «κιτρινόμαυρους» είχε μια πολύ καλή παρουσία για τρία χρόνια και αποτέλεσε πολύ αξιόπιστη επιθετική λύση σκοράροντας πολλά και σημαντικά γκολ.

Με την ΑΕΚ κατέκτησε 2 Κύπελλα (1996, 1997). Οι καλές του εμφανίσεις στην Ελλάδα προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Νιούκασλ η οποία τον απέκτησε το 1997. Έπαιξε ακόμα στις Γουλβς και Νταντί για να ολοκληρώσει την καριέρα του στην Ανόρθωση. Με την εθνική ομάδα της Γεψργίας είχε 49 συμμετοχές και 16 γκολ.

ΝΤΑΡΚΟ ΚΟΒΑΣΕΒΙΤΣ

Ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς

Δεινός εκτελεστής ο Σέρβος ήταν από τους παίκτες που έχουν γεννηθεί για να σκοράρουν. Μυριζόταν το γκολ και έπαιρνε πάντα τις πιο επίκαιρες θέσεις για να το πετύχει. Πολύ καλός τόσο με την μπάλα κάτω όσο και στον αέρα με δύναμη αλλά και ταχύτητα τόσο στην σκέψη όσο και στην πράξη. Επίσης συχνά απασχολούσε περισσότερους από έναν αμυντικό με αποτέλεσμα να ανοίγουν διάδρομοι για τους συμπαίκτες του. Αγωνίστηκε σε πολλές ομάδες όπως Ερυθρός Αστέρας, Σέφιλντ Γουένζντεϊ, Γιουβέντους και Λάτσιο αλλά την καριέρα του την απογείωσε στην Ρεάλ Σοσιεδάδ.

Από την ισπανική ομάδα τον πήρε το 2007 ο Ολυμπιακός και στον Πειραιά ο Κοβάσεβιτς συνέχισε να κάνει αυτό που ξέρει πάρα πολύ καλά. Έβαζε το ένα γκολ μετά το άλλο και οδηγούσε την ομάδα του από νίκη σε νίκη. Κατέκτησε το νταμπλ το 2008 και όλα έδειχναν ότι ο Ολυμπιακός είχε λύσει το πρόβλημα του γκολ. Στο ξεκίνημα της επόμενης χρονιά όμως διαγνώτηκε ότι έχει ένα πρόβλημα στην καρδιά και αναγκάστηκε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Στην εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας είχε 58 συμμετοχές και 10 γκολ και έπαιξε στο Μουντιάλ του 1998 και στο Ευρωπαϊκό του 2000.

ΧΡΙΣΤΟ ΚΟΛΕΦ

Ο Χρίστο Κόλεφ (δεξιά) όταν έπαιζε στον Παναθηναϊκό

Αν και το ξεκίνημα της παρουσίας του στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν ήταν αυτό που θα ήθελε ο Βούλγαρος μέσος κατάφερε να το ξεπεράσει και να καθιερωθεί. Ποδοσφαιριστής με καλά τεχνικά χαρακτηριστικά ο Κόλεφ ήταν αυτός που έκανε κουμάντο στην μεσαία γραμμή και από τα δικά του πόδια ξεκινούσαν οι επιθέσεις της ομάδας του. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην Λοκομοτίβ Πλόβντιβ και το 1988 ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού.

Στους «πράσινους» αν και έμεινε 2 χρόνια και κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1990 και το Κύπελλο το 1989 δεν έπεισε με την απόδοση του και το 1990 πήγε στον Αθηναϊκό.Ούτε στον Βύρωνα μπόρεσε να καθιερωθεί κι ενώ όλα έδειχναν ότι η θητεία του στην Ελλάδα θα τελειώσει άδοξα ήρθε η πρόταση από τον Εδεσσαϊκό το 1992. Στην ομάδα της Μακεδονίας αναγεννήθηκε και απέδειξε οτι δεν είχε ξεχάσει την μπάλα. Έγινε αμέσως ο ηγέτης του Εδεσσαϊκού και ήταν ο βασικός υπέυθυνος για την θετική παρουσία του στην Α' Εθνική.

Το 1996 επέστρεψε στην Λοκομοτίβ Πλόβντιβ όπου και έκλεισε την καριέρα του. Είχε 20 συμμετοχές και 8 γκολ με την εθνική ομάδα της Βουλγαρίας και ήταν στην αποστολή για το Μουντιάλ του 1986 αλλά δεν έπαιξε.

ΣΕΡΤΖΙΟ ΚΟΝΣΕΪΣΑΟ

Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο με την φανέλα του ΠΑΟΚ

Ένας ακόμα σπουδαίος Ευρωπαίος παίκτης που ειχε ένα θετικό πέρασμα από την Ελλάδα. Ο Πορτογάλος μέσος Διέθετε πολύ καλή τεχνική κατάρτιση και ταχύτητα στο παιχνίδι του. Στοιχεία τα οποία τον έκαναν πολύ επικίνδυνο όταν ξεκινούσε τις επιθέσεις του από τα πλάγια, κυρίως από την δεξιά πλευρά. Ήταν όμως και καλός σαν εκτελεστής ολοκληρώνοντας συχνά μόνος του τις φάσεις. Πριν έρθει στην Ελλάδα είχε αγωνιστεί σε πολλές ομάδες από τις οποίες οι σημαντικότερες ήταν η Πόρτο, η Ίντερ, η Πάρμα και η Λάτσιο. Ενώ είχε πολύ καλή παρουσία και στην Σταντάρ Λιέγης.

Στα μέρη μας τον έφερε ο ΠΑΟΚ τον Γενάρη του 2008 και στα 2 χρόνια που έμεινε στην Θεσσαλονίκη είχε μια πολύ καλή παρουσία και βοήθησε τον «δικέφαλο» του βορρά» του οποίου έγινε ο ηγέτης. Στο ξεκίνημα της περιόδου 2009-10 όμως αποφάσισε να σταματήσει επηρεασμένος και από τους συχνούς τραυματισμούς. Στην εθνική ομαδα της Πορτογαλίας έχει 56 συμμετοχές και 12 γκολ και έπαιξε στο Μουντιάλ του 2002 και στο Ευρωπαϊκό του 2000.

Δείτε τα προηγούμενα μέρη του αφιερώματος εδώ.