Ίση η τσατσά με την πόρνη

Τα κόκκινα φανάρια λείπουν

Οι πόρνες στον κυριλάτο οίκο ανοχής μπορεί να είναι από διαφορετικές χώρες, αλλά συνεργάζονται άψογα με το αφεντικό της κερδοφόρας επιχείρησης.

Όλες οι κοπέλες θεωρούν τον εαυτό τους ισότιμο μέλος του «σπιτιού» και δηλώνουν ευχαριστημένες με τα προνόμια που τους παρέχουν η τσατσά παρέα με τον νταβατζή.

Γράφει ο Σταύρος Αλευρογιάννης

Πριν από 40 μέρες η κοπέλα με τους λιγότερους πελάτες αντικαταστάθηκε, και η νέα έχει ταράξει τα νερά του μπουρδέλου, καθώς απαίτησε περισσότερη τροφή και λίγο περισσότερο χρόνο ξεκούρασης. Τα αφεντικά όμως, αρνούνται οποιαδήποτε μορφή παραχώρησης, διότι θα ξεσηκωθούν τα υπόλοιπα κορίτσια αλλά κυρίως, γιατί η προκάτοχος είχε μάθει να υποκύπτει σε όλες τις απαιτήσεις της, ανεξάρτητως αν έπρεπε να μακιγιαριστεί σε κάτι που δεν ήταν, για να είναι αρεστή στους επιβήτορες.

Πριν καλά-καλά η καινούρια δείξει τι ψάρια πιάνει, η τσατσά έχει αρχίσει να πιέζει την κατάσταση και ζητάει από αυτή όλο και περισσότερα πράγματα. Παρά το γεγονός ότι η ανανέωση του προσωπικού έγινε μετά από μαζική απαίτηση των πελατών, που είχαν έντονα παράπονα από την παλιά, η αρχηγός δεν συμμερίζεται καμία άλλη άποψη παρά μόνο την δική της. Η σκληρή γυναίκα αψηφά τα προβλήματα που δημιουργούν τα στενά περιθώρια διαβίωσης και επιβάλλει στη νεαρή κανόνες, ίδιους με αυτούς που οδήγησαν στην εξαθλίωση την προηγούμενη.

Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να παρομοιαστεί η κατάσταση της Ελλάδας σε σχέση με την ευρωπαϊκή ένωση. Η σωστή λειτουργία μιας ομάδας σίγουρα πρέπει να υπακούει σε κανόνες, χωρίς όμως να παραγνωρίζουμε τον ανθρώπινο παράγοντα. Όλα τα μέλη μιας κοινωνίας έχουν υποχρεώσεις, αλλά ταυτόχρονα έχουν και δικαιώματα.

Στη χώρα μας έγιναν λάθη και κανείς δεν διαφωνεί πως πρέπει να διορθωθούν. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνει βρίσκοντας λύσεις σε σύνθετα προβλήματα που έχουν σαν δεδομένα αριθμούς και ζωές.

Ειδάλλως, ο συνειρμός που θέλει στην ευρωπαϊκή ένωση να επικρατεί ισότητα αντίστοιχη με αυτή που διέπει έναν οίκο ανοχής, μάλλον είναι αναπόφευκτος.