Ο αγρότης δεν μπορεί πλέον να καλλιεργεί, να φυλάει τους σπόρους και να τους αναπαράγει ο ίδιος και πρέπει κάθε χρόνο να τα αγοράζει με βάση τους όρους της εμπορίας και του μάρκετινγκ των σπόρων που καθορίζει η εταιρεία.
Εδώ και χρόνια χρηματοδοτείται πλήθος ερευνητικών προγραμμάτων με αντικείμενο τη συλλογή και ταξινόμηση χιλιάδων φυτών και μικροοργανισμών. Με πρόσχημα την έρευνα, πολυεθνικές εταιρίες και πανεπιστήμια κατοχυρώνουν τα «ευρήματά» τους, λεηλατώντας τον βιολογικό πλούτο του πλανήτη. Ή όπως λέμε στην kontra news, οι καλλιεργητές χάνουν οριστικά το δικαίωμα χρήσης των καλλιεργούμενων παραδοσιακών ποικιλιών που οι ίδιοι εξέλιξαν και εξελίχθηκαν μαζί τους, καθώς και των αυτοφυών φυτών που σεβάστηκαν και διατήρησαν για αιώνες.
Όλα ξεκίνησαν από την «πράσινη επανάσταση» μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η τότε αναπτυσσόμενη χημική βιομηχανία, αφού είχε δοκιμάσει τα προϊόντα της σε δύο παγκόσμιους πολέμους, η kontra news αποκαλύπτει ότι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δοκιμάσθηκαν για πολεμικούς σκοπούς πάνω από 1.000 φυτοφάρμακα, ώθησε τη γεωργική παραγωγή στην αλόγιστη χρήση συνθετικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, στην εκτεταμένη χρήση γεωργικών μηχανημάτων, στην επέκταση των μονοκαλλιεργειών και στην αυξημένη χρήση νέων, υψηλής απόδοσης, υβριδίων.
Σήμερα, ο πόλεμος για τον καθολικό έλεγχο της παγκόσμιας παραγωγής σπόρων και τελικά της ίδιας της επιβίωσης του ανθρώπου είναι γεγονός.
Οι εταιρίες αυτές δεσμεύουν πλέον τους αγρότες με τα βιομηχανικά τους κατασκευάσματα, είτε πρόκειται για τα παραγόμενα απ’ αυτές υβρίδια, είτε για τους γενετικά μεταλλαγμένους σπόρους. Μέσω της παγκόσμιας νομοθεσίας που προωθούν στα μέτρα τους, πατεντάρουν ως δική τους «πνευματική ιδιοκτησία» και εξασφαλίζουν το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης όχι μόνο στο γενετικό υλικό που θεωρούν δική τους «εφεύρεση», αλλά προχωρούν και στον έλεγχο των παραδοσια κών γενετικών πόρων.
Έτσι, προβάλλουν ως δική τους ευρεσιτεχνία τις ευεργετικές ιδιότητες διαφόρων φυτών που υπάρχουν στον πλανήτη, ενώ οι ντόπιοι πληθυσμοί τα ήξεραν αυτά για χιλιάδες χρόνια.
Το ισχυρό λόμπι του καρτέλ των σπόρων επέβαλε τους δικούς του νόμους για την προστασία του στη σύνταξη της Γενικής Συμφωνίας Δασμών και Εμπορίου, που υποχρεωνει τα κράτη να προσαρμόσουν τη νομοθεσία τους, ώστε να επιτρέπεται «η κατοχύρωση» γονιδίων φυτών, ζώων, βακτηρίων ή ιών.
Έτσι οι εταιρίες αποκτούν το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης του συγκεκριμένου γονιδίου που τους «ανήκει», καθώς και της πώλησης οποιουδήποτε προϊόντος προέρχεται ή περιέχει το γονίδιο αυτό, με χρονικό ορίζοντα 20-30 ετών. Εννοείται ότι οι παραγωγοί υποχρεώνονται να αγοράζουν κάθε χρόνο όλο το πακέτο προϊόντων των εταιριών.
Έτσι οι εταιρείες παραγωγής σπόρων παίρνουν απόλυτη εξουσία πάνω στο ανθρώπινο γένος, ελέγχοντας τι τρώμε, πότε τρώμε, πως τρώμε, ακόμα και αν θα συνεχίσουμε να τρώμε. Όμως ο έλεγχος της παγκόσμιας παραγωγής τροφίμων υπονομεύει ουσιαστικά το μέλλον της Γης και είναι ένας ακόμη τρόπος για τη συρρίκνωση του δημοσίου, του τόπου και του χώρου δηλαδή που ανήκει σε όλους μας.
Ο σοβαρότερος κίνδυνος που μπορεί από τώρα να διαγνωστεί, εστιάζεται στη μείωση της ποικιλότητας των φυσικών συστημάτων.
Καταστρέφονται οι παραδοσιακές αγροτικές δομές και η πλειοψηφία των αγροτών υποδουλώνεται, μέσω συμβολαίων, στις εταιρίες που τους παρέχουν μεταλλαγμένους σπόρους και, μαζί μ’ αυτούς, υποχρεωτικά και τα δικά τους αγροχημικά και τις απαραίτητες ουσίες για τους σπόρους αυτούς. Στην παγκόσμια αγροτική σκηνή διαδραματίζεται ένα τεράστιο και επικίνδυνο φαινόμενο ισοπέδωσης.
Εκείνες που θα πληγούν βαρύτερα από τα μονοπώλια των σπόρων είναι οι αναπτυσσόμενες χώρες. Με λίγες τράπεζες σπόρων και με την κρατική παρέμβαση απούσα, οι αγρότες στο έλεος των καρτέλ που ιδιοποιούνται τους σπόρους. Ωστόσο, οι τροπικές και υποτροπικές αυτές ζώνες της γης είναι το λίκνο των βιολογικών ποικιλιών. Τα πιο πολλά από τα σημαντικότερα είδη τροφίμων έχουν προέλθει από αυτές τις περιοχές.
Στατιστικά στοιχεία του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, εκτιμούν ότι αυτόν τον αιώνα έχει ήδη εξαφανισθεί το 75% των ποικιλιών των αγροτικών προϊόντων και ότι τώρα πλέον κινδυνεύει σοβαρά και το υπόλοιπο 25% .
Στην Αγγλία, μέσα σε λίγα χρόνια από την εφαρμογή του Εθνικού Καταλόγου, εξαφανίστηκαν από την αγορά τουλάχιστον 1.500 είδη λαχανικών.
Στην Τουρκία, ένα ζαχαρότευτλο που εισήγαγε κάποια γερμανική εταιρία, προξένησε την εξαφάνιση της γενετικής δεξαμενής της Εγγύς Ανατολής, δηλαδή της «γεννήτριας» γης του πλανήτη. Πεπόνια και αγγούρια που εισάγονται από αμερικανικές εταιρίες στην Αφρική, αντικατέστησαν σχεδόν ολοκληρωτικά τις τοπικές ποικιλίες…
Και, στην Ινδία, η σοδειά του ρυζιού αποδεκατίστηκε όταν τα καρ τέλ πούλησαν στους αγρότες διασταύρωση κοντόμισχου ρυζιού, που είχε φτωχή ανάπτυξη και δηλητηρίαζε τα αυλάκια άρδευσης και δεν έβγαζε σπόρους για νέο φύτεμα.
Και όμως, στην Ελλάδα μόνο, καλλιεργούνταν μέχρι πρόσφατα 111 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί μαλα κού σιταριού, 139 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί σκληρού, 99 ντό πιες ποικιλίες και πληθυσμοί κριθαριού, 294 καλαμποκιού και 39 ντόπιες ποικιλίες και πληθυσμοί βρώμης!
Αναδημοσίευση από εφημερίδα kontranews - Δημήτρης Δελαπάσχος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Κάνε σχόλιο