Αστέρια στον ελληνικό ουρανό (20)

Ο Άγγελος Χαριστέας στέλνει την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης

Ολοκληρώνεται σήμερα το κεφάλαιο που αφορά τους 150 κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Το μεγάλο αφιέρωμα της «ΦS» όμως θα συνεχιστεί...

ΤΑΚΗΣ ΦΥΣΣΑΣ

Ο Τάκης Φύσσας με την φανέλα του Παναθηναϊκού

Ήταν ένα από τα καλύτερα αριστερά μπακ της σύγχρονης εποχής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Παίκτης πολύ εργατικός που έδινε τα πάντα για να φτάσει η ομάδα του στην νίκη και δεν τα παρατούσε εύκολα. Επίσης διέθετε ταχύτητα που του επέτρεπε να βγαίνει μπροστά και να αναλαμβάνει πιο επιθετικούς ρολους.

Ξεκίνησε την ποδοσφαιρκή του καριέρα στον Πανιώνιο στον οποίο καθιερώθηκε στην βασική ενδεκάδα και το 1998 ήταν από τους πιο σημαντικούς ποδοσφαιριστές της ομάδας που πήρε το Κύπελλο. Οι πολύ καλές του εμφανίσεις με τους «κυανέρυθρους» του άνοιξαν τον δρόμο για μια καλή μεταγραφή και επόμενη ομάδα της καριέρας του ηταν ο Παναθηναϊκός.

Στους «πράσινους» αγωνίστηκε μέχρι τον Γενάρη του 2004 και ήταν από τις πιο πολύτιμες μονάδες της ομάδας. Στο ξεκίνημα του 2004 λοιπόν αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό και συμφώνησε με την Μπενφίκα.

Στους «αετούς» της Λισαβόνας έμεινε ενάμιση χρόνο και πρόλαβε να κατακτήσει το Κύπελλο το 2004 και το πρωτάθλημα το 2005. Ωστόσο οι εμφανίσεις του δεν ήταν και οι καλύτερες και το καλοκαίρι του 2005 πήγε στην σκωτσέζικη Χαρτς όπου πήρε το Κύπελλο το 2006. Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό όπου και έκλεισε την καριέρα του.

Βασικός και στην εθνική ομάδα όπου είχε 60 συμμετοχές και 4 γκολ και ήταν από τους πρωταγωνιστές στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού του 2004.

ΣΤΑΘΗΣ ΧΑΪΤΑΣ

Ηγέτης του Πανιωνίου ο Στάθης Χάιτας

Ένας ποδοσφαιριστής πραγματικά πολύ μεγάλης κλάσης που κόσμησε τα ελληνικά γήπεδα στην δεκαετία του '60 και του '70. Μπορούσε χαρη στην πολύ καλή του φυσική κατάσταση και τον δυναμισμό του να αποτελεί τον κυμματοθράυστη των αντιπάλων σαν αμυντικό χαφ. ενώ με την απίστευτη τεχνική του κατάρτιση να αναλαμβάνει τον ρόλο του επιτελικού μέσου μόλις έπαιρνε την μπάλα στα πόδια του. Εξαιρετικός στις ντρίπλες ήταν ικανός να εκθέσει οποιονδήποτε αμυντικό, ενώ με τις πάσες του αξιοποιούσε στο έπακρο τους συμπαίκτες του. Επίσης χάρη στο πολύ καλό του σουτ συχνά τελείωνε μόνος του τις φάσεις.

Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε στον Εθνικό Κουκακίου απ' όπου τον πήρε ο Πανιώνιος το 1958. Στην ομάδα της Νέας Σμύρνης καθιερώθηκε αμέσως και έξελίχτηκε σε σημαία του συλλόγου. Φόρεσε την κυανέρυθρη σε 460 αγώνες πρωταθληματος και είναι ο ρέκορντμαν του Πανιωνίου στην Α' Εθνική. Το 1974 πηγε στην Λάρισα αλλά μετά από 2 χρόνια γύρισε στον Πανιώνιο όπου και κρέμασε τα παπούτσια του. Στην εθνική ομάδα είχε 24 συμμετοχές και 1 γκολ.

ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΧΑΛΙΑΜΠΑΛΙΑΣ

Πολύ σπουδαίος κεντρικός αμυντικούς που έγραψε την δική του ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο η οποία είχε τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές πτυχές της. Πραγματικός ογκόλιθος στον χώρο της άμυνας ήταν από τους ποδοσφαιριστές που καθάριζαν τις φάσεις για την ομάδα τους και έδιναν σιγουριά στους συμπαίκτες τους.

Ακόμα ένα πολύ χαρακτηριστικό στοιχειο στο παιχνίδι του ήταν το πείσμα, όποιος κι αν ήταν απέναντι του το έβαζε σκοπό της ζωής του να τον νικήσει στην προσωπική τους μονομαχία και τις περισσότερες φορές το κατάφερνε. Πέρασε όλη την ποδοσφαιρική του καριέρα στον Ηρακλή του οποίου υπήρξε βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος την δεκαετία του '60 και στο ξεκίνημα αυτής του '70.

Η εμπλοκή του όμως στην περιβόητη υπόθεση των λουλουδιών το 1975 αμάυρωσε την καριέρα του και σήμανε το τέλος της. Έχασε έτσι την ευκαιρία να είναι μέλος της ομάδας που ένα χρόνο αργότερα πηρε το Κύπελλο. Είχε 3 συμμετοχές χωρίς γκολ στην εθνική ομάδα.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΡΙΣΤΕΑΣ

Ο Άγγελος Χαριστέας στο ξεκίνημα της καριέρας του στον Άρη

Πολύ καλός επιθετικός με σωστές τοποθετήσεις στην αντίπαλη περιοχή ο Άγγελος Χαριστέας είναι από τους σέντερ φορ που έχουν πολύ ανεπτυγμένη την αίσθηση του γκολ. Ψηλός με πολύ καλό επιτόπιο άλμα μοιάζει ανίκητος όταν η μπάλα είναι στον άερα και με το κεφάλι έχει πετύχει μερικά από τα πιο σημαντικά γκολ της καριέρας του.

Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στον Στρυμωνικό Σερρών και το 1997 πήγε στον Άρη. Στους «κίτρινους» αγωνίστηκε μέχρι το 2002, με εξαίρεση μισό χρόνο που δόθηκε δανεικός στον Αθηναϊκό και ήταν από τα βασικά επιθετικά όπλα της ομάδας της Θεσσαλονίκης. Το 2002 όμως αποφάσισε να πάει στο εξωτερικό και δέχτηκε την πρόταση της Βέρντερ στην οποία έμεινε 3 χρόνια με πολύ καλές εμφανίσεις. Στην ξενιτιά έμεινε μέχρι το 2011 παίζοντας σε μερικές από τις πιο ιστορικές ομάδες της Ευρώπης (Άγιαξ, Φέγενορντ, Νυρεμβέργη, Λεβερκούζεν, Σάλκε).

Τελικά επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναιτωλικού αλλά δεν μπόρεσε να στεριώσει και έφυγε ξανά αυτή τη φορά για το Κατάρ και την Αλ Νασρ. Στην εθνική ομάδα έχει 88 συμμετοχές και 25 γκολ και ήταν ο ήρωας στο Ευρωπαϊκό του 2004. Πέτυχε 3 γκολ στην διοργάνωση και φυσικά αυτό στον μεγάλο τελικό που μας έδωσε και το τρόπαιο, ενώ δικό του ήταν και το γκολ που σφράγισε την πρόκριση στα τελικά της Πορτογαλίας με την Ουκρανία στην Αθήμα.

Ακόμα αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό του 2008 όπου κι εκεί έβαλε το μοναδικό γκολ της εθνικής, αλλά και στο Μουντιάλ του 2010.

ΤΑΚΗΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΓΛΟΥ

Ο Τάκης Χατζηιωάννογλου σε αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό

Πολύ σπουδαίος επιθετικός από αυτούς που ο κόσμος χαιρόταν να τους βλέπει έκανε πολύ μεγάλη καριέρα στην δεκαετία του '60. Πολύ καλός χειριστής της μπάλας με έφεση στις ντρίπλες και άψογο τελείωμα των φάσεων. Αυτό όμως που τον έκανε πραγματικά να ξεχωρίζει ήταν η επιτάχυνση που είχε είτε με την μπάλα στα πόδια είτε χωρίς.

Πάνω που πίστευαν οι αμυντικοί ότι τον είχαν φτάσει αυτός χανόταν και πάλι, έτσι οι φίλαθλοι του έδωσαν το παρατσούκλι «τσαφ». Συνέδεσε το όνομα του με την  ομάδα του Εθνικού την οποία και υπηρέτησε για πολλα χρόνια και εξελίχτηκε σε ηγέτη της. Μάλιστα με 102 γκολ που πέτυχε φορώντας την κυανόλευκη φανέλα αναδείχτηκε σε πρώτο σκόρερ του Εθνικού στην Α' Εθνική. Προς το τέλος της καριέρας του αγωνίστηκε στον Ολυμπιακός αλλά δεν μπόρεσε να καθιερωθεί. Αγωνίστηκε 5 φορές στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα χωρίς όμως να σκοράρει.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΗΣ

Ο τεράστιος Βασίλης Χατζηπαναγής

Ο «Νουρέγιεφ» των ελληνικών γηπέδων, ένας πραγματικός αρτίστας του ποδοσφαίρου που χάρισε στιγμές ανεπανάληπτες στους Έλληνες φιλάθλους. Αδιαμφισβήτητα ο μεγαλύτερος τεχνίτης όλων των εποχών. Οι εμπνεύσεις, οι ντρίπλες, τα γκολ, οι πάσες και γενικά οι ενέργειες του μέσα στο γήπεδο άγγιζαν το όριο του απραγματοποίητου. Αμυντικοί με τεράστια προσωπικότητα είχαν εκτεθεί ανεπανόρθωτα απέναντι σ' αυτόν τον τόσο χαρισματικό ποδοσφαιριστή ενώ οι φίλαθλοι όλων των ομάδων πλήρωναν εισιτήριο για να τον απολαύσουν.

Γεννημένος από Έλληνες πρόσφυγες στην Τασκένδη της τότε Σοβιετικής Ένωσης (σήμερα Ουζμπεκιστάν) ξεκίνησε εκεί την καριέρα του με την Ντιναμό Τασκένδης και αργότερα με την Παχτακόρ. Το 1975 ο Ηρακλής θα τον φέρει στην Ελλάδα. Στο πρόσωπο του ο «γηραιός» βρήκε τον απόλυτο σταρ και καθιερώθηκε σαν μία από τις μεγάλες ομάδες της χώρας.

Το 1976 στην πρώτη του χρονιά οδήγησε τον Ηρακλή στο Κύπελλο που είναι και το μοναδικό στην ιστορία του. Μάλιστα η απόδοση του στον τελικό με τον Ολυμπιακό ήταν εξωπραγματική. Αγωνίστηκε σε δύο ακόμα τελικούς Κυπέλλου το 1980 και το 1987. Στον Ηρακλή έμεινε μέχρι το τέλος της καριέρας αν και κάθε καλοκαίρι το όνομα του ήταν από τα πιο καυτά σε μεταγραφικά σήριαλ.

Στην εθνική ομάδα αγωνίστηκε μόνο 1 φορά χωρίς να σκοράρει και μάλιστα σε φιλικό κόντρα στην Πολωνία. Ο λόγος ήταν ότι είχε αγωνιστει στην ομάδα ελπίδων της Σοβιετικής Ένωσης και δεν είχε το δικαίωμα να αγωνιστεί για την ελληνική εθνική.

ΑΛΕΚΟΣ ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΙΔΗΣ

Ο Αλέκος Χατζησταυρίδης όταν έπαιζε στον Ολυμπιακό

Ένας από του καλύτερους επιθετικούς μέσους της προπολεμικής περιόδου ο οποίος συνέχισε να παίζει σε πολύ υψηλό επίπεδο και μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ποδοσφαιριστής με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση με άριστη ντρίπλα αλλά και εκπληκτικά τελειώματα που του έδιναν την δυνατότητα να σκοράρει πολύ συχνά. Οι φίλαθλοι τον αποκαλούσαν «μοδιστρούλα» καθώς όπως έλεγαν κεντούσε μέσα στο γήπεδο.

Πρώτη του ομάδα ήταν το Βυζάντιο Πειραιά αλλά το 1933 πήγε στην ΑΕΚ και έγινε από τα μεγάλα αστέρια της ομάδας. Με τους «κιτρινόμαυρους» κατέκτησε 2 πρωταθλήματα (1939, 1940) και το Κύπελλο του 1939. Στην διάρκεια της κατοχής όμως και συγκεκριμένα το 1944 συμφώνησε με τον Ολυμπιακό και μετά την απελευθέρωση φορούσε τα ερυθρόλευκα. Με την νέα του ομάδα συνέχισε τις πολύ καλές εμφανίσεις και την βοήθησε να πάρει 2 πρωταθλήματα (1947, 1948) και 1 Κύπελλο το 1947. Είχε 2 συμμετοχές και 1 γκολ στην εθνική ομάδα.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΕΛΜΗΣ

Τα αδέρφια Βαγγέλης και Γιάννης Χέλμης μεσουράνησαν προπολεμικά

Ο μεγαλύτερος σε ηλικία από τα δύο αδέρφια και ένας από τους κορυφαίους μέσους που αγωνίστηκαν προπολεμικά στην Ελλάδα. Διέθετε πολυ καλή τεχνική κατάρτιση που του επέτρεπε να κρατάει την μπάλα στα πόδια του τόσο όσο χρειαζόταν για να δημιουργηθούν οι ιδανικές συνθήκες για την ομάδα του.

Έκανε πολύ μεγάλη καριέρα στον Εθνικό του οποίου είναι ένας από τους κορυφαίους στην ιστορία του και τον οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου το 1933. Προς το τέλος της καριέρας του φόρεσε την φανέλα του Ολυμπιακού με τον οποίο πήρε το πρωτάθλημα το 1938. Στην εθνική ομάδα δεν αγωνίστηκε ποτέ σε επίσημο ματς παρα μόνο με μερικά φιλικά.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΕΛΜΗΣ

Μαζί με τον αδερφό του αποτελούσαν ένα μοναδικό δίδυμο στην μεσαία γραμμή την δεκαετία του '30. Ποδοσφαιριστής που δεσποζε μέσα στον αγωνιστικό χώρο μπορούσε να κουμαντάρει το παιχνίδι της ομάδας του ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα. Ήταν πολύ καλός τεχνίτης αλλά το πιο μεγάλο του προσόν ήταν οι μακρινές μπαλιές πολύ μεγάλης ακρίβειας που επιχειρούσε. Το ποδόσφαιρο το ξεκίνησε στον Εθνικό και πήρε μαζί του το Κύπελλο το 1933. Το 1937 πήρε μεταγραφή για τον Ολυμπιακό με τον οποίο πήρε 3 πρωταθλήματα (1938, 1947, 1948) και το Κύπελλο το 1947. Έπαιξε 6 φορές με την εθνική ομάδα χωρίς όμως να πετύχει γκολ.

ΚΩΣΤΑΣ ΧΟΥΜΗΣ

Γεννημένος γκολτζής διέπρεψε και αυτός στην προπολεμική περίοδο. Ένας παίκτης με πραγματικά δολοφονικό ένστικτο που μπορούσε να κάνει γκολ ακόμα και στην πιο ανύποπτη φάση. Φόβος και τρόμος για τις αντίπαλες άμυνες μπορούσε να εκμεταλλευτεί ακόμα και τον ελάχιστο χώρο που θα του δινόταν. Μπορουσε να σκοράρει τόσο με το πόδι όσο και με το κεφάλι ενώ διέθετε και πολύ καλή τεχνική.

Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στον Εθνικό το 1933 και μαζί με τους αδελφούς Χέλμη ήταν τα αστέρια της ομάδας του Πειραιά. Το 1936 όμως έφυγε για την Ρουμανία όπου αγωνίστηκε με την Βένους Βουκουρεστίου, την Γκαζ Μετάν και την Αράντ. Την φανέλα της εθνικής ομάδας την φόρεσε 9 φορές και πέτυχε 7 γκολ.

Δείτε Τα προηγούμενα μέρη του αφιερώματος εδώ.